ทำอย่างไรดี..คนนินทาว่าเราทำดีเอาหน้า

 

คุณเคยอยู่ในบทบาทของผู้ให้บ้างหรือไม่คะ

ถ้าเคย...ก็ลองถามใจตัวเองดูสักทีว่า เหตุแห่งการให้นั้นมาจากอะไร

บางทีเพราะผู้รับนั้นเป็นที่พึงพอใจของเรา...เราจึงให้
บางทีเพราะเรามีพอ...เราจึงให้
บางทีเพราะเราหวังผลตอบแทนจากคนที่ได้รับจากเรา...เราจึงให้
บางทีเพราะเราคิดว่าให้แล้วคนจะชื่นชมเรา...เราจึงให้

จะเห็นได้ว่าการให้เกิดขึ้นได้จากหลายสาเหตุทีเดียว

แต่มีการให้อีกอย่างหนึ่งที่น่าสนใจมาก คือการให้เพราะคิดที่จะสละสิ่งที่เรามีด้วยจิตใจที่ดีงามของเรา
เรามีความสุขที่ได้ให้ 

ซึ่งการให้แบบนี้เป็นฐานอันอลังการของจิต เป็นการให้ที่จะทำให้ผู้ให้นั้นอ่อนโยนที่ได้ให้ และในขณะเดียวกัน ผู้รับก็มีความอ่อนโยนที่ได้รับ

การให้อย่างนี้สำคัญมาก
เราไม่ถือว่าขนาดของวัตถุที่ใหญ่โต ปริมาณของวัตถุที่มากมาย หรือราคาของวัตถุที่แพงลิบลิ่ว เป็นการบอกว่าการให้นั้นยิ่งใหญ่หรือไม่

แต่ถ้าจิตของผู้ให้และผู้รับนั้นอ่อนโยนดีงาม เพราะความเสียสละที่เกื้อกูลต่อกัน สิ่งนั้นล้วนเป็นความอลังการของจิต
ขอให้คุณเป็นผู้ให้ที่มีความอลังการของจิตเป็นฐานอย่างนี้ในทุกครั้งของการให้

จิตที่คิดจะให้นั้นเบา
จิตที่คิดจะเอานั้นหนัก

ถ้าคุณมีจิตที่เบาในขณะที่ให้ ก็ปฏิเสธไม่ได้...ถึงความสุขที่เกิดขึ้น

ให้แล้วคุณมีความสุข...การให้นั้นก็บรรลุผล

แล้วจะไปสนทำไม...กับคำค่อนแคะที่เกิดจากมิจฉาทิฏฐิของคนอื่น