เรื่องเล่าจากประสบการณ์จริง ขอบคุณโรคซึมเศร้า

เรื่องเล่าจากประสบการณ์จริง ขอบคุณโรคซึมเศร้า

เรื่องเล่าจากประสบการณ์จริง ขอบคุณโรคซึมเศร้า
แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook

ผู้หญิงคนหนึ่งที่คนทั่วไปมองเห็นว่าประสบความสำเร็จ เรียนจบวิศวกร หน้าตาดี มี ครอบครัวที่มีฐานะไม่ลำบากแต่ภายในจิตใจมีความทุกข์ที่หาสาเหตุไม่ได้ จนเรียกได้ว่าเป็นโรคซึมเศร้า เมื่อได้มาปฏิบัติธรรมเข้าคอร์สวิปัสสนา เจอธรรมะ จึงได้เกิดความสุขเกิดขึ้นมาในใจ เพราะเข้าใจเรื่องรักษาจิตให้อยู่กับพระพุทธเจ้า พระมหาโพธิสัตว์กวนอิม เมื่อมีความสุขแล้วได้แนะนำวิธีให้เพื่อนๆ และคนรอบตัวที่มีอาการซึมเศร้าให้มีอาการดีขึ้นด้วย

ต่อมาได้ปลงผมบวชชี และตั้งปณิธานว่าเพื่ออยากจะช่วยเหลือให้ผู้อื่นที่มีความทุกข์เช่นเดียวกับตน ได้พ้นทุกข์เช่นเดียวกัน

“ เราก็เป็นผู้หญิง ก็อธิษฐานว่าเราขอมอบเส้นผมนี้ทั้งหมดให้พระแม่กวนอิม มันก็ไม่ได้เสียดายอะไรแล้วอะค่ะ”

"ชื่อเล่นชื่อมิ้งค่ะ อายุ 28 ปีนะคะ ปัจจุบันก็เป็นวิศวกรค่ะ 

เพิ่งลาออกมาแล้วก็มาบวช เริ่มต้นเนี่ยตัดสินใจอยู่ที่ 4 เดือนนะคะ สาเหตุที่ตัดสินใจมาบวช เราก็ไปพบเจอกับเหตุการณ์ที่เปลี่ยนชีวิตอีกเหตุการณ์นึงก็คือ เราเป็นซึมเศร้า แล้วเราก็แบบรู้สึกว่าแบบเฮ้ยคนที่เป็นเอ่อ อารมณ์อะไรแบบนี้มันทุกข์มากๆ เลยอ่ะ แล้วเราก็ไปเจอเพื่อนเราที่เป็นเหมือนกัน พอเขามาถามเราอะ ช่วงนั้นที่เราปฏิบัติได้ เหมือนได้ธรรมะ เราก็แชร์ให้เขา แล้วเขาก็บอกเราว่า มันดีขึ้นจริงๆ เขารู้สึกดีขึ้นอะ

แล้วเราก็เลยตัดสินใจว่าแบบเออมันคงจะต้องเป็นในเร็วๆ นี้แล้ว ที่เราจะแบบตัดสินใจที่จะมาเรียนรู้ให้ได้จริงๆ ปฏิบัติให้ได้เองก่อน เพื่อจะได้ช่วยเหลือคนอื่นได้ ให้ธรรมะคนอื่นได้

ตอนที่เราเป็นแล้วเราไม่มีใครนำทางเราเลย เพราะว่าเวทนามันเยอะมาก เราก็รู้ว่าแบบการที่เรามีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์นำทาง มันง่ายกว่าเยอะมากที่เราจะหลุดออกจากสภาวะแบบนั้นๆ ได้ แล้วหลังจากที่เราแชร์ให้เพื่อนเรา ที่เราสามารถช่วยให้เขาแบบแก้อารมณ์ตรงนั้นได้

มีความตั้งใจแล้วก็ตั้งมั่นว่าเราอยากจะมีความเพียรที่จะให้เรารู้แจ้ง

ในธรรมะตลอดระยะเวลาที่ปฏิบัติ เพื่อที่จะได้เอาออกไปแล้วก็แชร์ให้คนอื่นที่เขาแบบต้องการธรรมะให้ได้มากที่สุด ทุกคำสอนไม่ได้เป็นคำสอนที่จับต้องไม่ได้หรือไกลเกินกว่าที่เราจะทำได้อะ มันใกล้ตัวมาก ปฏิบัติได้เอง 

เวลามันเหมือนจะเยอะนะแต่ว่าความจริงเราก็ไม่รู้หรอกว่าชีวิตเรามันจะอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่ค่ะ ยิ่งเราตัดสินใจได้เร็วเท่าไร แล้วก็ทำได้เร็วเท่าไรก็ยิ่งดีอะค่ะ เพราะว่าเราก็เป็นผู้หญิง ก็อธิษฐานว่าเราขอมอบเส้นผมเนี้ยทั้งหมดให้พระแม่กวนอิม เลยอ่ะ มันก็ไม่ได้เสียดายอะไรแล้วค่ะ เพราะว่าถ้าการบวชครั้งนี้มันทำให้ มันยกจิตเราให้เป็นคนใหม่ที่ดีขึ้นกว่าเดิม แล้วเรายังสามารถนำไปช่วยเหลือคนอื่นได้อีกอะ มันก็เป็นความเสียสละที่มันคุ้มมากๆแล้วอะค่ะ

ตอนนี้เป็นใจที่มีพระพุทธเจ้าอยู่ทุกวัน คืออย่างน้อยในหนึ่งครั้งต้องมีพุทโธในใจ ในหนึ่งวันอะค่ะ ก็เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่พอสมควร

บททดสอบนะคะ ส่วนมากจะเป็นเกี่ยวกับเรื่องจิตใจ เรื่องครอบครัว แล้วก็มีส่วนที่ทำเองด้วย ก็คือเป็นกรรมเก่า แบบทะเลาะกับพ่อแม่ในเรื่องของความลับที่ไม่เคยบอกพ่อแม่เลย จนอยู่ดีๆพ่อก็มาถาม แล้วมันก็โกหกไม่ได้ ก็ต้องบอก ก็เลยทะเลาะกันเล็กน้อย แต่ก็คิดในใจว่ามันก็เป็นเหมือนแบบล้าง ขอขมากรรมไปในตัว ถึงตอนนี้ก็ไม่มีอะไรติดค้าง

ความจริงแล้วการตัดสินใจจะบวชเนี่ย ถ้าเราตัดสินใจแล้วว่าเราอยากจะมาทางนี้จริงๆ อยากจะช่วยเหลือคนอื่นจริงๆ ให้เรามองเห็นถึงความทุกข์ของคนอื่นที่มันมีมากกว่าเราดีกว่า ตรงเนี้ยมันน่าจะเป็นกำลังที่ดีที่ให้เราตัดสินใจที่เราจะทำ ตัดสินใจที่จะบวช ไม่ใช่เพื่อตัวเอง ให้ตัดสินใจเพื่อคนอื่น มันจะมีกำลังมากกว่าที่จะบวชให้ตัวเองเยอะค่ะ"

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook