[valentine] รักที่มีแต่ให้.....

วันแห่งความรักนี้ขอไม่พูดถึงรักของหนุ่มสาวแต่ขอพูดถึงความรักที่คุณตามีต่อฉันเอง คุณตาของฉันเป็นคนที่อารมณ์ดี ไม่ดุ ใจดี น่ารักและก็รักหลานทุกคน เวลาที่มีของกินหรือขนมคุณตาจะให้หลานๆ กินก่อนเสมอ แต่ถ้าครั้งไหนที่คุณตาต้องกินก่อน อาหารแทบจะไม่ถูกแตะเลยด้วยซ้ำ

จนบางทีพวกเราต้องโกหกว่ากินกันหมดแล้วตากินเหอะ.... เราลืมบอกไปว่าฐานะทางบ้านเราสมัยก่อนก็ไม่ใช่คนรวยอะไรหรอก คุณตาหาเงินด้วยการเดินขายยาสมุนไพรและก็ทำเกษตร...

ความประทับใจไม่รู้ลืมของเรากับคุณตา วันหนึ่งคุณตากลับมาจากขายยาสมุนไพรได้เงินมาเพียงแค่ 400 บาท (ที่ต้องเดินขายตามหมู่บ้านทั้งวัน) ตาซื้อขนมมาฝากหลานๆ ตาให้เงินยาย 200 บาท ตาให้เรากับน้องชายคนละ 50 บาท เงินที่เหลือในมือตาเหลือแค่เพียง 40 บาท ฉันมองหน้าตาแล้วถามตาว่า ตาพอใช้เหรอค่ะเงินเท่านี้ ตาบอกพอใช้สิตาไม่ได้ไปใช้อะไรหลานเก็บเงินที่ตาให้ไว้ไปโรงเรียนเถอะ...ความรู้สึกวันนั้นมันทำให้ฉันได้คิดว่าสักวันฉันต้องหาเงินมาให้ตาบ้างเหมือนอย่างที่ตาเคยให้ฉันในวันนั้น...

และวันนี้ฉันก็ได้ทำอย่างที่คิดไว้แล้ว...ได้ซื้อขนมให้ได้ให้เงินแกไว้ใช้บ้างได้จ่ายเงินให้ตอนพาไปหาหมอบ้างเป็นครั้งคราวครั้งละนิดละหน่อย

ถึงจะเป็นจำนวนเงินไม่มากเท่าไหร่...ฉันทำเท่าที่ฉันพอจะช่วยได้...แต่มันก็คือความภูมิใจที่ครั้งหนึ่งตาเคยเป็นผู้ให้เราและวันนี้เราได้ให้ท่านบ้างแม้มันจะเป็นแค่เพียงส่วนน้อยถ้าเทียบกับสิ่งที่ท่านเคยให้เรา....

ขอขอบคุณบทความความรักจากคุณ น.ส.กนกวรรณ ทองสำโรง
ขอบคุณภาพประกอบ : http://www.istockphoto.com/