[valentine] พี่จะเป็นขาให้น้องเอง

[valentine] พี่จะเป็นขาให้น้องเอง

[valentine] พี่จะเป็นขาให้น้องเอง
แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook

เรื่องราวความรักของฉันที่อยากจะแชร์ เป็นเรื่องราวความรักของฉันกับน้องชาย ในครอบครัวของฉันมี 4 คน มี พ่อ แม่ ฉัน และน้องชาย ฉันและน้องชายอายุต่างกัน 5 ปี น้องชายของฉันพิการ เดินไม่ได้ตั้งแต่เกิด ต้องนั่งรถเข็นวีลแชร์ ใครๆก็ให้ฉายาว่า "มนุษย์ล้อ"

ปัจจุบันฉันอายุ 31 ปี น้องชายฉันอายุ 26 ปี อยากจะเล่าถึงเหตุกาณ์ย้อนไปเมื่อประมาณ 19 ปีที่แล้ว ช่วงเวลาเย็นๆหลังจากที่ฉันกลับจากโรงเรียน ฉันก็จะมานั่งเล่นหน้าบ้านกับน้องชาย จะมีเด็กชายรุ่นราวคราวเดียวกับน้องฉัน มารวมตัวกันเพื่อเตะฟุตบอลอยู่ที่หน้าบ้าน น้องชายฉันดูอย่างสนใจ นั่งมองเค้าเล่นบอลกันอยู่นานสองนาน ฉันเอ่ยถามน้องว่า "นั่งดูทุกวัน อยากเตะบอลล่ะสิ"  น้องชายมองหน้าและเอามือจับขาของเค้า

และตอบฉันว่า "อยากเล่น แต่น้องไม่มีขา จะเล่นยังไง" วินาทีนั้นฉันนิ่งมากและรีบเดินไปหลังบ้าน น้ำตามันไหลออกมามากมาย ฉันรู้สึกสงสารน้องเหลือเกิน (ฉันเคยคิดว่า คนที่เกิดมาเดินได้ และมีเหตุที่ต้องเดินไม่ได้ไปตลอดชีวิต น่าจะทำใจยากและน่าจะมีความทุกข์ใจมากกว่าน้องชายของฉัน ที่เกิดมาไม่เคยเดินเลย ซึ่งฉันคิดผิดอย่างมาก น้องชายของฉันเค้าทุกข์ใจมาตลอดกับสิ่งที่เค้าเป็น) 

หลังจากที่ฉันเช็ดน้ำตาเสร็จ ฉันเดินมาหน้าบ้านมาหาน้องชายของฉัน พร้อมกับลูกบอลเล็กๆในมือ...  "มาๆๆ มาเตะบอลกับเจ้ ต่อไปนี้เจ้จะเป็นขาให้น้องเอง" ฉันพูดพร้อมกับเดินเข้าไปกอดน้อง น้องฉันก็งงๆ คงคิดว่าจะเล่นยังไง ฉันก้อให้น้องสั่ง ขาซ้ายเลี้ยงลูก ขาขวาเขี่ยๆ ขาซ้ายเตะ วิ่งๆๆๆ เตะๆๆๆ  คือทำเหมือนฉันเป็นหุ่นยนต์และให้น้องชายกำกับการเล่นฟุตบอล 55555 ความคิดของฉันเมื่อตอนอายุ 12 ปี แต่เราก็เล่นกันอย่างสนุกสนาน

และฉันตั้งปฏิญาณกับตัวเองตั้งแต่วันนั้น ว่า "พี่จะเติมเต็มสิ่งที่น้องไม่สมบูรณ์..พี่สาวคนนี้จะเป็นขาให้น้องเอง"

ฉันมักจะหากิจกรรมให้น้องฉันเสมอ กิจกรรมที่ไม่ต้องใช้ขา คือการตีแบต น้องฉันชอบมาก นั่งรถวีลแชร์หน้าบ้าน ถือไม้แบตคนละอัน ฉันก็จะพยายามตีลูกแบตให้ไปอยู่ตำแหน่งที่น้องชายฉันจะตีโดนลูก อิอิอิ 

และมีอีกเหตุการณ์ ตอนพาน้องไปเดินห้าง เจอของเล่นหยอดเหรียญที่เป็นรถยนต์ แล้วมีหน้าจอให้มองเพื่อจินตนาการว่ากำลังขับในสนามแข่ง น้องชายของฉันก็มองๆ บอกว่าอยากเล่น แล้วก็หัวเราะเบาๆๆ ฉันจึงทำสิ่งที่ทุกคนอาจไม่คาดคิด ฉันกับแม่ช่วยกันอุ้มน้องขึ้นนั่งเบาะ หยอดเหรีญ แล้วให้น้องบังคับพวงมาลัย เลี้ยวซ้ายแล้วขวา

ฉันก็ช่วยเล่นโดยการก้มเอามือกดตรงใต้พวงมาลัยเพื่อบังคับคันเร่งกับเบรก แล้วให้น้องชายใช้ปากพูดกำกับว่า "เจ้เร่งเครื่องๆๆๆ เจ้เบรกๆๆๆๆ"คนผ่านไปผ่านมามองกันเต็มเลย 55555

บนโลกใบนี้ มีเรื่องราวความรักที่มากมาย ไม่มีความรักของใครจะดีที่สุดเพราะความรักของทุกคนล้วนมีความหมายและมีคุณค่าไม่ต่างกัน...

ฉันไม่เคยคิดว่าความรักของฉันกับน้องชายจะมีมากกว่าความรักของพี่น้องคู่ไหนๆ ฉันแค่คิดว่าฉันรักน้องฉันจะเติมเต็มสิ่งที่น้องขาด และจะเป็นพี่สาวที่ดีที่สุดให้กับน้องชายของฉันตลอดไป จะไม่ทิ้งกันจนกว่าจะตายจากกัน

 


ขอขอบคุณบทความความรักจากคุณ ศิริพร ขจีวรกุล
ขอบคุณภาพประกอบ : http://www.istockphoto.com/

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook